6 listopada: przychodzi na świat w Kuryłówce na Podolu (dzisiejsza Ukraina) w rodzinie zubożałej szlachty; kilka miesięcy później umiera matka.

Jego ojciec zostaje uwięziony w związku z podejrzeniem o udział w powstaniu styczniowym.

Studiuje (1872 - 1878) w Konserwatorium Warszawskim: obój, klarnet, róg, fagot, puzon oraz... fortepian!

Wspólnie z kolegami ze studiów organizuje pierwsze tournée koncertowe po Polsce i Rosji.

Podejmuje pracę jako profesor w klasie fortepianu w Konserwatorium Warszawskim (1878 - 1883).

7 stycznia: poślubia Antoninę Korsak, która umiera dziesięć miesięcy później po urodzeniu syna Alfreda, cierpiącego na polio (na zdjęciu Alfred na krótko przed śmiercią w wieku dwudziestu lat).

Studiuje kompozycję w Berlinie u Friedricha Kiela i Heinricha Urbana (1881-1883).

12 stycznia: wspólnie z przyjacielem, skrzypkiem Władysławem Górskim po raz pierwszy prezentuje własne kompozycje podczas koncertu w hotelu Roma w Berlinie.

Przygotowuje się do kariery pianisty wirtuoza pod kierunkiem Teodora Leszetyckiego w Wiedniu (1884 - 1886).
4 października: występuje wspólnie z Heleną Modrzejewską, dzięki której po raz pierwszy gra przed pełną salą.

Jest profesorem fortepianu w konserwatorium w Strasbourgu (1885 - 1886).

3 marca: koncert w sali Erarda w Paryżu stanowi początek międzynarodowej kariery, w której wydzielić można dwa główne okresy: 1888-1917 i 1922-1939.

20 stycznia: komponuje w Wiedniu Koncert fortepianowy dedykowany Annette Jesipowej-Leszetyckiej, drugiej żonie nauczyciela, swojej muzie i « ambasadorce ».

17 listopada: debiut w Nowym Jorku i pierwsze amerykańskie tournée (109 recitali w 130 dni!).

Podczas wakacji w Szwajcarii za radą mecenaski i przyjaciółki, księżnej Rachel de Brancovan wynajmuje willę Riond-Bosson. Dwa lata później kupuje tę posiadłość i będzie w niej mieszkał aż do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych w 1940 roku.

31 maja: żeni się w Warszawie z Heleną Górską, z domu baronówną Rosen, byłą żoną swojego przyjaciela Władysława Górskiego.

20 lutego: umiera jego dwudziestoletni syn Alfred w następstwie polio.
29 maja: w Dreźnie prapremiera jego jedynej opery Manru.

Pierwsze nagrania dźwiękowe na wałkach Welte-Mignon.

15 lipca: odsłania ufundowany przez siebie Pomnik Grunwaldzki w Krakowie i wygłasza mowę patriotyczną, która staje się początkiem jego zaangażowania w sprawę Polski.

marzec: zakup dwóch rancz w Paso Robles w Kalifornii, nazwanych San Ignacio i Santa Helena (na cześć właścicieli!).
18-21 maja: udział w festiwalu muzycznym w Vevey na cześć Camille’a Saint-Saënsa, zorganizowanym przez radnego Eugene’a Couvreu i kompozytora Gustawa Doreta.

Wspólnie z Henrykiem Sienkiewiczem, laureatem literackiej Nagrody Nobla, zakłada w Vevey Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, który będzie reprezentował w Stanach Zjednoczonych od 1915 do 1918 roku. Helena Paderewska organizuje Polski Biały Krzyż wspierający walczących na wojnie rodaków i ich rodziny.

Pełni funkcję ambasadora Komitetu Narodowego Polskiego w Waszyngtonie. Przekazuje prezydentowi Wilsonowi memorandum w sprawie polskiej. W Stanach Zjednoczonych organizuje korpus polskich ochotników, którzy jadą do Francji walczyć u boku aliantów.

Rząd brytyjski, w imieniu zwycięzców I wojny światowej, apeluje, żeby Paderewski stanął na czele rządu w Polsce.
25 grudnia: Przyjeżdża do okupowanego jeszcze Gdańska.

5 stycznia: triumfalne powitanie w Warszawie.
17 stycznia: zostaje wezwany przez marszałka Piłsudskiego do utworzenia rządu jedności narodowej. Od stycznia do grudnia 1919 roku pełni funkcję premiera i ministra spraw zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej. Pełnomocny delegat na konferencji pokojowej w Paryżu, polski sygnatariusz traktatu wersalskiego (28 czerwca) i traktatu w Saint-Germain-en-Laye (10 września).

Pierwszy polski delegat w Radzie Ambasadorów i na konferencjach międzynarodowych (lipiec-grudzień 1920). Szef polskiej delegacji w Lidze Narodów w Genewie (wrzesień 1920-maj 1921).

Międzynarodowe tournée koncertowe.

25 czerwca: recital w teatrze Champs-Elysées z udziałem prezydenta Rzeczypospolitej i królowej belgijskiej Elżbiety dla uczczenia setnej rocznicy przybycia Fryderyka Chopina do Paryża.

8 lipca: otrzymuje tytuł honorowego obywatela Lozanny w obecności prezydenta Konfederacji Szwajcarskiej Edmunda Schulthessa.

Tworzy « Front de Morges » łączący liderów polskiej opozycji próbującej zjednoczyć się przeciw autorytarnym rządom sanacji.

Premiera filmu Lothara Mendesa Moonlight Sonata, w którym Paderewski gra samego siebie.

Pełni funkcję przewodniczącego emigracyjnej Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej (od grudnia 1939 roku aż do śmierci w czerwcu 1941 roku).

Czerwiec: podejmuje interwencję u władz i generała Guisana na rzecz polskich żołnierzy internowanych w Szwajcarii.
23 września: opuszcza Riond-Bosson i wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych z postanowieniem kontynuowania działalności na rzecz Polski. Nigdy już nie wróci do Europy.
29 września: Radio Lozanna emituje jego przemówienie pożegnalne przed wyjazdem ze Szwajcarii.
5 listopada: przyjeżdża do Nowego Jorku i tworzy Paderewski Fund for Polish Relief.

29 czerwca: umiera w Nowym Jorku wskutek przeziębienia. Oficjalny pogrzeb na Narodowym Cmentarzu w Arlington.